In een wereld waarin het zwart-wit denken tot ongekende hoogte wordt gebracht, is de grootste daad van verzet om je kleurrijke zelf te zijn.
Onze timelines gillen het uit. Overal vliegen mensen elkaar in de haren. De meningen knallen van links en rechts, en alles moet maar passen in twee duidelijke hokjes. Voor of tegen. Goed of slecht. Wij versus zij.
En ik? Ik voel het ook. Die adrenaline die opstijgt als weer een polariserende kop voorbij flitst. Dat prikkelen in mijn buik dat zegt: “REAGEER! VERDEDIG! VAL AAN!” Het is zo gemakkelijk om mee te gaan in die storm, om je stembanden schor te schreeuwen voor je team, je vuist te ballen en klaar te staan voor de strijd.
Maar … wat gebeurt er als we allemaal blijven vechten?
Als we onszelf telkens weer in die door anderen getekende hokjes proppen? Wie zijn we eigenlijk nog als de stofwolken eenmaal neerdalen?
De werkelijke revolutie is stiller.
Het is dat moment waarin je je adem inhoudt, terwijl de rest blijft schreeuwen. Waarin je voelt hoe die angst, die woede, die ‘gelijk-hebben-drang’ als nevel uit je lichaam wegtrekt. En daar, in die stilte, ontdek je hem: de ruimte voor jóuw waarheid.
Die waarheid die nooit past in hokjes. Die meer kleuren heeft dan je ooit hebt gezien.
Het is een daad van ultieme moed om die lagen van je af te pellen. Al die opgelegde overtuigingen (“je moet een mening hebben!”, “kies een kant!”), al die ongeschreven regels van het samenleven, stuk voor stuk laten vallen. Tot je weer staat in je pure, kleurrijke essentie.
En dan? Dan gebeurt er magie.
Want terwijl de wereld om je heen blijft vechten in zwart-wit, begin jij te schilderen. Met alle kleuren die in je zitten. Je creaties, je ideeën, je authentieke zelf – ze stromen de wereld in als een regenboog na de storm.
Stel je voor: een wereld waarin we allemaal durven te stralen in onze volle kleurenpracht. Waarin we elkaar zien als unieke kunstwerken in plaats van vijanden aan de andere kant van de barricade. Waarin we ons potentieel niet meer verstoppen achter politieke standpunten, maar het juist vol trots de wereld in gooien.
Dat is de energie van de toekomst. Laat je niet meeslepen in de strijd,
maar bevrijd jezelf.
Want uiteindelijk zijn het niet de strijders die de wereld veranderen, maar de moedigen, de nieuwsgierigen die durven te creëren voorbij alle grenzen.
